Culinaire hoogstandjes

Net voor Sofie en Bart weer naar Belgie vertrokken, hebben we samen nog twee lokale toppers bezocht: Dieppe Market en A&W. 

Op Dieppe Market tonen lokale landbouwers, handelaars en artisanele winkels elke zaterdagochtend hun koopwaar in een grote overdekte hal. Vers brood, vlees, groenten, sieraden, kleding, kaas, noten, ... noem maar op. Naar Canadese traditie bulkt het ook van de eetstandjes, waaronder veel Aziatisch aanbod. Helemaal achteraan kan je uitstekend ontbijten bij een Swiss Café.  Het enige Zwitserse daaraan is de naam trouwens. We drinken er een van de betere koffies die er te krijgen zijn in Moncton, in een wegwerp bekertje, uiteraard ...

Nadien ging het naar A&W, een van de Canadese hamburgerketens. Afsluiten in stijl, heet zoiets. De hamburgers zijn er iets beter dan bij McDonalds en je krijgt er standaard een halve liter root beer in een echt glas! Dat goedje is een mierzoete limonade dat nog het beste lijkt op hoestsiroop met bubbels. Smullen maar!

Bakker Bart

Bart had brood gebakken vandaag. Een zeer geslaagd wit brood is het geworden. Het probleem bleek trouwens niet zozeer het bakken zelf, maar eerder het snijden van het eindresultaat. Zonder professioneel mes of snijmachine ligt er uiteindelijk meestal een verhakkeld stukje brood op je bord. Hoe dan ook kwam Bart's brood akelig dicht in de buurt van een wit gesneden dat je bij de betere Vlaamse bakker vindt. Lekker, ech lekker!

School Bus

Alweer een mijlpaal in ons Canadees bestaan: Gemma heeft vandaag voor het eerst de schoolbus genomen. Je kent die dingen vast en zeker wel van op televisie: grote knalgele bussen met bruine zetels en een norse chauffeur achter het stuur. Die bussen rijden hier dus werkelijk rond, alleen bleek de chauffeur een erg aangename man te zijn. Om 7u42 s’ ochtends stapt Gemma op de bus, enkele deuren verder. De bus doet dan nog andere straten aan en alle kinderen worden gedropt voor de schoolpoort waar een juffrouw hen ophaalt. s’Avonds de omgekeerde beweging. Scholieren mogen de bus pas verlaten als iemand hen opwacht, anders gaan ze terug naar de opvang in de school.

Als de bus stopt om kinderen te laten op- of afstappen, gaan voor- en achteraan de bus rode lichten branden en floept er een stop-bord uit. Dat mag (moet) je letterlijk nemen. Alle wagens in beide rijrichtingen moeten onmiddelijk stoppen en het verkeer in een wijde straal rond de bus valt helemaal stil. Je wagen toch bewegen terwijl de bus nog stil staat, is een zeer zware overtreding. De veiligheid van kinderen wordt hier zeer ernstig genomen.

Met een klein hartje en een traantje stapte Gemma op die grote schoolbus. Ook voor ons was het even wennen: je dochtertje zien wegrijden richting school en haar niet zelf erheen brengen.

UPDATE

Al na twee dagen was Gemma helemaal mee met het bussysteem. Nu stapt ze met een grote glimlach op de bus en we vinden het zelf eigenlijk een geweldig systeem. Zeer goed geregeld en helemaal gratis bovendien.

Ouders terug naar Belgie

Mijn (Lode) ouders zijn vandaag terug vertrokken na ongeveer drie weken verblijf hier in Canada. Ze rijden via het noorden van New Brunswick naar Montreal om daar het vliegtuig naar Brussel te nemen. Het was ons eerste echte bezoek hier en het was leuk om nog eens wat verhalen uit Belgie te horen, al is de wereld dankzij het internet (en vooral Skype) een stuk kleiner dan vroeger. Voor de meisjes zal het ook wennen zijn, na een kleine maand in de watten te zijn gelegd door oma en opa!

Eerste schooldag

1 september valt in New Brunswick op dinsdag 6 september. Daarmee wil ik eigenlijk zeggen dat vandaag het nieuwe schooljaar is begonnen. Een van die nieuwe leerlingen heet Gemma Roels. Onze oudste dochter begon vandaag in Kindergarten, een soort laatste kleuterklas voor Grade 1 (het eerste leerjaar). Het officiele, gratis onderwijs start hier pas op vijf jaar. Alle opvang daarvoor is dus privé en te  betalen. Die kosten kunnen behoorlijk oplopen: 30 dollar per dag per kind. Reken zelf maar uit hoeveel dat op maandbasis is als je twee kids hebt.

Gemma gaat naar de `Ecole Amirault` in Dieppe, Franstalig onderwijs dus. We hebben uiteindelijk die beslissing genomen omdat we van onze kinderen drietalige wereldburgers willen maken. Met ons blijven ze Nederlands spreken (hopelijk!), het onderwijs gebeurt dus in het Frans, en Engels pikken ze sowieso op in dit land. Zelfs nu is het al verbazingswekkend hoe vlot de Engelese woorden eruit rollen!

De school lijkt me zeer goed georganiseerd en ouders worden heel nauw betrokken bij de beslissingen. Ik heb er een zeer goed gevoel bij, het schijnt een van de beter scholen van Moncton te zijn. Gemma kwam alvast thuis met veel verhalen en ervaringen.