Lode te horen op CBC Radio One

Vanochtend om 7u30 was ik te horen op CBC Radio One in New Brunswick. De openbare omroep heeft namelijk een reportage van mij uitgezonden in het ochtendnieuws.

Een tijdje geleden schreef ik over Alan die bij de CBC in Fredericton werkte. Toen we bij hem en Fanny op bezoek waren begin maart kregen we een rondleiding in de gebouwen van de CBC. Alan beloofde dat hij zou kijken of er iets mogelijk was voor mij bij CBC radio. Hij bracht me in contact met Karin, de producer van het ochtendprogramma in Moncton. De drie grote steden hebben 's ochtends hun eigen nieuwsshow. Een tweetal weken geleden ging ik langs bij de redactie hier in Moncton voor een verkennende babbel. Karin was op zoek naar freelance reporters om de gaten in de zomer te vullen. Ik heb meer dan 10 jaar ervaring als radioreporter maar we waren het erover eens dat journalistiek in een andere taal allesbehalve makkelijk is. We spraken af dat ik eens een dagje zou meedraaien en iets maakte als test.

Afgelopen donderdag zat ik om half 9 mee aan de briefingtafel bij Radio One Moncton. Mijn opdracht: een nieuwsitem (1 min) en een iets langere reportage (2.5 min) maken over de stijgende brandstofprijzen. Ik dus met opnametoestel en een handvol vragen naar enkele tankstations om klanten te polsen naar hun mening over de alweer duurder geworden olie. Wat meteen opviel was het feit dat mensen hier veel makkelijker aan te spreken zijn. Spreek in Belgie 10 mensen aan en 7 ervan zullen je negeren of niet meewerken. Hier was de verhouding net omgekeerd. Tweede vaststelling: iedereen was bezorgd maar niemand past (voorlopig) z'n rijgedrag aan. Na een klein uurtje had ik genoeg quotes voor een leuke reportage.

Terug naar kantoor en monteren dan maar. Gelukkig gebruiken ze bij CBC dezelfde software voor audiomontages en nieuwsgaring (Dalet en Inews) dus technische opleiding had ik niet nodig. Bij het schrijven van teksten bleek hoe moeilijk journalistiek in een andere taal is. Wat op de VRT routine was, bleek hier zweten en zwoegen. Ook al spreek ik goed Engels, voor journalisten is taal het werkinstrument. Als je dat instrument niet perfect beheerst, is het lastig om vlekkeloos werk te leveren. Taalfouten in onze sector zijn uit den boze. Op het einde van de dag leverde ik twee items in waar ik redelijk tevreden van was. Ik vond mijn accent afschuwelijk, maar Karin leek er zich nauwelijks aan te storen. Ze zette het op de planning voor maandagochtend. Of ik ook even mijn naam fonetisch wilde uitschrijven voor de presentator met dienst, anders zou die z'n tong breken? Sure thing!

Vanochtend hoorde ik mezelf dus passeren in het nieuws van half 8, bevreemdende ervaring. En de presentator deed een verdienstelijke poging om mij naam goed uit te spreken, met dank aan de fonetische spelling. Ik post hieronder het fragment, en voeg er meteen excuses bij voor de slechte geluidskwaliteit. Ik kon het op de valreep nog opnemen met de laptop. Excuses ook voor mijn 'Allo 'Allo accent.