Willen of niet, vrouw en kinderen moesten afgelopen zaterdag mee naar de jaarlijkse conventie van UPAC (Ultralight Pilots Association of Canada). Ter mijner verdediging, ik had ze de optie gegeven om thuis te blijven. Ultralights zijn wat ze in België ULM’s noemen: vliegtuigen met een maximaal startgewicht van rond de 500 kg, maximaal twee personen en bevliegbaar met een brevet dat eenvoudiger te krijgen is dan een klassieke pilotenlicentie (PPL). Wie deze blog volgt, weet dat ik zelf over een PPL beschik. Ik ben echter al langer gefascineerd door de ultralights. Ik geloof dat deze nieuwe generatie vliegtuigen de toekomst is voor de recreatieve piloot wegens de stijgende kost van kerosine, de kostprijs van een klassiek brevet en de absurde regels opgelegd door de Europese luchtvaartautorietiten, die de sportvliegers de nek omwringen.
Elk jaar in augustus komen honderden piloten, liefhebbers en leden van de UPAC samen op een uurtje rijden van Toronto voor hun jaarlijkse vergadering. Het is een driedaagse ‘fly-in’ met demonstraties, workshops, standhouders en natuurlijk veel vliegtuigen. Dit kon en mocht ik niet missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten