Twee drukke dagen achter de rug, dagen vol administratie. Het eerste en meest belangrijke wat je hier moet doen is een Social Insurance Number (SIN) aanvragen, een soort rijksregisternummer. Zonder zo`n SIN besta je simpelweg niet in Canada. Je hebt het nodig om te kunnen werken, ziekteverzekering aan te vragen, bankrekeningen te openen en noem maar op. Het aanvragen gebeurt bij de federale overheidsdienst in het centrum van Moncton. Met je fel gegeerde SIN nummer op zak stap je vervolgens naar de overkant van de straat, naar de provinciale overheidsdienst. Daar dien je een aanvraag in voor gezondheidszorg. Dat is in grote mate hetzelfde als het Belgische systeem: dokterskosten of ziekenhuisfacturen worden betaald door de openbare zorgverzekering. Het is dus veel beter geregeld dan bij de Amerikaanse buren. In hetzelfde gebouw ruil je je Belgische rijbewijs ook om voor een Canadees exemplaar, letterlijk. Dat grijsroze rijbewijs met de gedateerde foto verdwijnt dus in een kluis tot je terug naar Belgie vertrekt. In de plaats ontvang je een soort credit card-achtige licentie. Cool!
In de nacht van maandag op dinsdag is er trouwens alweer sneeuw gevallen. Als we 's ochtends opstaan is er 10 cm bijgekomen. Op de muur van sneeuw die er al lag, maakt dat natuurlijk geen verschil. Pas als ik de huurauto sneeuwvrij wil maken, valt de hoeveelheid op. Ik ben een kwartier bezig met een verwijderen van een dik pak sneeuw. En opnieuw viel op dat het leven gewoon doorgaat. De wegen zijn meteen weer open, mensen rijden rustiger en iedereen heeft ervaring met sneeuwrijden. Zelfs voetpaden worden hier meteen open gemaakt. Bij deze hoeveelheid sneeuw in Belgie zou het leger worden ingezet en het land tenonder gaan aan chaos en rellen. Hier niet. Dit is Moncton, dit is winterland Canada.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten