Het eiland zelf is de kleinste provincie van Canada en ademt rust en eenvoud uit. Reclamepanelen langs de kant van de weg zijn verboden en ook hoogbouw wordt aan banden gelegd. Het eiland doet z'n uiterste best om de charme en sfeer van weleer te behouden. We volgen de hoofdweg van het eiland tot in de provinciale hoofdstad Charlottetown. Onderweg rijden we in een licht heuvelend landschap door kleine dorpjes en langs uitgestrekte velden. PEI is bekend van z'n aardappelen en donkerrode grond. Een man die in zijn voortuin staat, wuift vriendelijk als we hem voorbij rijden . Only in Canada!
Charlottetown zelf is een leuke ontdekking. Het heeft met zijn bakstenen rijhuisjes veel weg van een Brits stadje. Voor zijn kleine oppervlakte vind je er ook veel historische gebouwen en mooie kerken. Alles is heel compact, het centrum is niet meer dan 3 blocks, maar je waant je op het eerste zicht wel in een cosmopolitische grootstad. Hier komen we zeker nog eens terug.
Na de lunch volgen we de kustweg aan de noordelijke kant van PEI. Onder dreigende wolken komen we terecht in het Nationaal Park van Brackley Beach. We waaien uit op een verlaten, rotsig maar prachtig strand. Ook nu weer beseffen we amper in welke natuurpracht we hier rondlopen. De weg slingert zich verder langs de kust, draait weer het binnenland in en tegen valavond bollen we terug de brug over. Terug naar New Brunswick.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten